-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 2412
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی) علیه‌السلام
رنگ صد لاله ز نسرین عذارش ریخته صد نـیـسـتان نـاله از آه نَزارش ریخته فاطمه گر نیست بر بالین او پس از چه روی اینهمه یاس پریشان در کنارش ریخته؟ یا پریده در حقیقت رنگ از روی مهش یا دل آئــیــنـۀ آئــیــنــه‌دارش ریـخــتــه تیر دیگر در کمان صیاد دنیا چون نداشت زهر را چون طرح بر جان شکارش ریخته خشکسالی جای دارد شهر را ویران کند آبروی سـامـرا از چـشـم زارش ریخـته در عیادت از دلش شاید که دلها بشکـند چون دل اهل و عیال او کنارش ریخته بس‌که می‌سوزد گمانم قالب خورشید را از دل آتـش نــهـاد داغــدارش ریـخـتـه شاید از کـربـبـلا می‌آیـد و قـبر حـسـین ابر دلتنگی که باران بر مزارش ریخته در کفن پـیـچـید مانند خـبر در کـوچه‌ها در گریز روضه خود طرحی به کارش ریخته جای دارد تاک روید "معنی" از خاک درش اشک چشم عسکری روی مزارش ریخته
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی) علیه‌السلام
مدهوش می‌شد کوچه با عـطـر عـبایت با هر قـدم گـل می‌شکـفـت از ردّ پایت همسایه نه، یک شهر نه، اصلاً جهانی مـی‌بــُرد نـان از ســفـرۀ بـی‌انـتـهـایـت وقـتـی بـرای درد دشــمـن هـم دوایـی، کی می‌شـود درمـانـده بـاشـد آشـنـایت؟ پَــر داده‌ام امـشـب بـه یــاد تـو دلــم را تا گوشه‌ای از صـحـن پـاک سامـرایت از ظلم‌ها عـمری دلت خـون بود، آری آن زهـر، مـرهـم شد بـرای دردهـایـت لبها به هم می‌خورد با سوز مناجـات مـی‌سـوخـتـی در ربّــنـای بـی‌صـدایـت عمری دلت با روضه‌ها در کـربلا بود در روز آخر حجـره شد کـرب‌وبـلایت
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام قبل از شهادت
سهـم من از مـصیبت جـدّم حساب شد پـایـم هـمیـنکه باز به بـزم شـراب شد مردانه بود بزم و دلم یاد عمّه سوخت دیـدم چـقـدر عـمـه‌ام آنـجا عـذاب شـد بسیار گریه کردم از این غصه که چرا نامـوس کـبریا به کـنـیزی خـطاب شد می‌خـواند جد من به لبش آیه‌های نور افـسوس خـیزران به لب او جواب شد تشتِ زر و شراب و سر و کـینۀ یزید اینـهـا دلـیـل رفـتـنِ تاب از ربـاب شد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
در بستری افـتاده بی‌جان پیکر توست بر خاک از زهر جفا بال و پر توست آقا دگـر تـاب و تـوان رفـته ز جسمت دلـواپس فـرزند دو چـشمان تر توست زهـر جـفـا جـسـم تو را درهم کـشـیده در بـسـتری انگـار جسم لاغـر توست در حـجـرۀ در بسـتـه‌ای افـتادی از پـا آه و فغان و بی‌کسی دور و بر توست از داغ و درد کـوچه‌ها بی‌تـاب هستی در گوش جانت نالـه‌های مـادر توست پـیـری چه زود آمـد به استـقـبـالت آقـا زهـر جـفا در بین حجـره یاور توست در سامـرا دور از وطن تنهـا غـریبی تنهـا کـنـار بـسـتر تو هـمـسـر تـوست گویند لب‌تـشنه تو جان دادی به بسـتر در ساعت آخر فغان در حنجر توست بالا سرت وقت شهادت عسکـری بود یا آنکه روی خاک حجره پیکر توست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
مـرغ دلـم پـر زد بـه بـام سـامـرایـت سر می‌نهد بر تربت صحن و سرایت ای قـبـلـۀ امـیـد، اشـکـم شد وضـویـم دارم نـمـاز عـشـق در پـائـیـن پـایـت در خـلـوت روحـانی‌ام، صد بار گـفتم ای باعث هـسـتی، همه هـستی فدایت هرگـاه رو کـردی به محـراب عبادت گـوش فـلک پُر شد، ز بانگ ربّـنایت گر هر فـراز جامعه صد جـلـوه دارد شد این دعا یک جلوه از، قدر و بهایت دشـمـن به خـامـوشی تو کـوشـیـد اما پیچـیـد در هفـت آسمان بانگ رسایت هنگـام بـیـمـاری دلت تا کـربـلا رفت تا زیـر آن قـبـه، کـنـد شیـعـه دعـایت بـرهـم زدی بـزم شـراب ظـالـمان را وقتی به شعری، در ترنّم شد صدایت افـسـوس از زهـر ستـم آتـش گـرفـتی شد آب مثل شمع غـم، سر تا به پایت با عسکری پیداست داغ تو چه کرده است وقـتی گـریـبان را دریـده در عـزایت بگـذار تا جان «وفایی» سوزد از غم در وسـعـتی از غـربت درد آشـنـایت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مرثیۀ امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
شب بود قبله جانمازی سوی او داشت کعـبه برای دیـدن رویش وضو داشت قد قامتش با روز شب را کرد محشور سجاده با هر سجده‌اش نـور عـلی نور
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مرثیۀ امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
همان کسی که تو را خـانۀ گـدایان بُرد و یا به قصد جسارت به قعر زندان بُرد برای این که علوم از تو منـتـشر نشود مـیـان لـشکـر با آن همه نگـهـبـان بُـرد کجـاست تا که بـبـیـند حـریم تو امروز چقـدر غـصه و غـم از دل پریشان بُرد چــقـــدر درد بــرای طــبـیـب آوردنــد مریض از حـرم تو چـقـدر درمـان بُرد همان حـرم که برای غـبار آن، جبریل هزار شهپر و یوسف هزار مژگان بُرد به قـدر ظـرفـیت سائـلـش تـفـضل کرد که خضر، علم لدن، تخت را سلیمان بُرد چه شیر پرده چه شیر درنده یکسان است از این جهت که از امر امام فرمان بُرد دل شراب هم از این مصیبتش خون است طَهور را به سرای شـراب مهـمان بُرد شـراب بـود ولـی او یــزیـد شـام نـبـود مگر که چوب به سمت دهان و دندان بُرد؟!
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
صحن و سـرایت بُـوَد کـعـبـۀ اهل ولا رو بـه تـو آورده‌ام زادۀ خــیــرالـنـسـا وصف کرامات تو بُرده دل از سائلان زنـده شـود مُـرده از نـام مسـیـحای تو سرمـۀ چـشـم همه خـاک کـف پـای تو قصـۀ تنـهـایـی‌ات می‌رسـد از سـامـرا بانگ هم آوائـی‌ات می‌رسد از سامـرا هر کـه به کـویـت بـرد راه پی الـتـجـا تـا بـه ابـد می‌شـود از کـرمـت پـادشـا غربت جانکاه تو شاعر بزم غـم است گریه بر اندوه تو تا به قیامت کم است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
سخن از ظلمت و مظلومیت آمد به میان شهر بـیداد رسـیده‌ست به اوج خـفـقان از خــداونـد نـبـایـد اثـری بـاشـد اگــر از دهان « مـتوکل» برسد صـوت اذان بر لب منبر و مسجد، زده شد مُهر سکوت مجرم است آنکه برد نام علی را به زبان راویان سلـسله در سلـسله در بند شدند شیـعـیـانی مـتواری شده هـمپای زمان بدعتی تازه بنا گشت از آن لحـظۀ تلخ که مـزار پـسر شـاه نـجـف شد ویـران دلـم از درد شکـسـته‌ست خـدا می‌دانـد آه ایـن قـصـۀ جـانـسـوز نـدارد پـایـان بـاز بـی‌وقـفـه بـه دریـا زده‌ام بـادا بـاد نیـسـتم، نیـستم از عـاقـبـتـش دل‌نگران جان به کف باید از اولاد علی دم زد و بس »ابن سکیت» چنین راه به ما داده نشان عقل دیگر سر عقل آمد و بی‌واهمه گفت: قـلب بی‌دغـدغـۀ عـشق نـدارد ضربان دهمین عشق بلافـصل! سلام ای دریا! پاک‌تر از نفـس صبح سلام ای باران! خود به خود پرده ز چشمان تو می‌رفت کنار که حـقـیقت نشد از چـشم تو آنی پنهان به حضورت به قدومت شده دلگرم زمین به سحرهای سجود تو گواه است زمان شرح و تفـسیر نگـاه تو کتابی‌ست جدا جذبـۀ مـاه، پُـر از مهـر، وَ تیغـی بُرّان از در «جامعه» هرکس به حقیقت برسد غـفـلت جامعـه او را نـکـند سرگـردان همگی دست به شمشیر، چه می‌فرمائید؟ آسمان منتظـر توست کران تا به کران تو فـراتـر ز بـیـانـی به خـداونـد قـسـم سخن شعر نبوده‌ست به جز «سَبقِ لِسان« متن تاریخ فقـط گفت که مسمـوم شدی هیچ‌کس هیچ نگفت اینکه چه بوده جریان؟ سامرا کُشت تو را نور تو خاموش نشد سامری مانده و انگشت تحیر به دهان غم دیدار حـرم کنج دلم جا خوش کرد به دعـایی دل ما را به مرادش برسان
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
عـلـی الـدوام نمک‌گـیر دست خـوبـانم چه سِرّی است در این رابطه نمی‌دانم! سوار کـشـتی‌شان می‌کنند سگ را هم کنار نوح که هستم چه غـم ز طوفـانم فـقـط بـه دامـن آل عـلـی دخـیــل شـدم اگـرچـه تـر شـده با هـر گـنـاه دامـانـم سـلام حـضرت هـادی! سـلام اربـابم! بگـیـر دسـت مـرا خـسـتـه‌ام پـریـشانم به زیر دست شما تربیت شدم یک عمر همـیـشه نـان تو بـوده به زیـر دنـدانـم بـیـا که پـوزه بـمـالـم به پـات آقـا جان مرا تو شـیـر حـسـابم بکـن نه انـسـانم دلـم گرفـته بـرایت غـریب جـان دادی برای مـادرتان باز روضـه می‌خـوانم عـزا عـزا! جـگـر فـاطـمه شـرر دارد عـلی شدن چـقدر رنج و دردسر دارد مصیبت است که از دوستان جدا باشی اسـیـر هـر شـبـۀ نـانـجـیـب‌هـا بـاشـی دلت بـرای مـدیـنـه هـمـیـشه پَـر بـزند ولی هـمـیـشـه گـرفـتـار سـامـرا باشی دعای اهل و عیالت به پادگان این است که از جـسـارت سـربـازها رهـا باشی عـزیـزکـردۀ زهـرا! نـبـیـنـم آقـا جـان به روی خاک بیفتی و بی‌عصا باشی! تو خورده ای به زمین گونه ات چرا خاکیست؟! بـرای آنـکـه عـزادار کــربـلا بـاشـی! دلت شکست ولی شکرحق سرت نشکست قـرار نیـست که با سنـگ آشـنـا باشی قـرار نیست تنت را به نـیـزه‌ها ببـرند قـرار نیست که بـر روی بـوریا باشی مـیـان نـالـۀ تو کـف نـمـی‌زنـد احــدی خدا نخواست که بین سر و صدا باشی تمام اهل حرم خـانـه‌اند! پشت حجاب! به فکـر غـارت پوشـیه‌ها چرا باشی؟! چه روضه‌ها که نهان مانده است با زینب بزن به سیـنـۀ خـود دم بگـیر یا زینب
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
دارد امـیـد که دردش به مُـداوا نکـشد با چنین درد غمش کاش به فردا نکشد زهر خورد و جگرش سوخت لبش را سوزاند چه کـند از دل اگـر نـالـۀ زهرا نکشد بـارِ اول که در این خـانـه نـبـوده امـا کاش می‌شد به کـنـارِ پسـرش پا نکشد سینه وقتی که بسـوزد نَفَـست می‌گیرد نیست امـیـد که کـارش به تَـقَـلا نکشد پسرش چاک گریبان زده بر بالـیـنـش چه کـند دسـت اگر بر سـرِ بـابا نکشد ظرفِ آبی به لبش دید فقط گفت حسین نَـفَـسی نـیـست اگر وای حـسـینا نکشد کربلا آب رسید و به زمین اما ریخت خواست نامرد که یک آه هم آقا نکشد دست خواهر به سرش، داشت دعایی شاید لـحـظـۀ آخـرِ او کـار به دعـوا نـکـشد ضربـه‌ها اینهمه بر صورت آقـا نزنید هیچ کس نیست که یک تیغ در اینجا نکشد شـعـلـه اُفـتـاده به دامـانِ یـتـیـمـی امـا می‌دَود تا که کسی گیسوی او را نشکد بیـشـتر می‌شـود آتش اگر اینـقـدر دَوَد عمّه ای‌کاش که این شعله به بالا نکشد می‌بَرد هرچه دلش خواست حرامی باشد کاش فـریـاد سـرِ دخـتـر نـوپـا نـکـشد خوب شد بود عمو بر سر نیـزه تا که حالِ این خـواهرِ تنهـا به تمـاشا نکشد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
اگر ز زهـر جفا سوخت نازنین بدنت شکر خدا که نیـزه نخـوره‌ست بر تنت ندید پیکـر تو زخـم و، سر بـریده نشد ز سم اسب نگـشته است پاره پیرهنت ز سوز زهر و عطش بال و پر زدی اما ندیـد خـواهر تو لحـظه‌ای نفس زدنت هـزار شکـر بـرایت کـفـن مـهـیـا بـود حصیر مردم صحرا نـشین نشد کـفنت عدو به مجلس می خواره‌ها تو را آورد ولی به خنده نزد چوب بر لب و دهنت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
ای مهـر دهـم را به ولایت تو نـشـانه حجت به خدا نجل عـلـی میـر زمـانه سلـطان بلافـصل خـلایق به دو عـالم شمـس ازلـی مـظـهـر خـلاق یـگـانـه از داغ غمت تا عرصات حضرت هادی در سیـنه کشد شعـلـه عشق تو زبـانه دژخیـم زمـان کرده تعـرض به ناحق با ظـلم و شـقـاوت به حـریم تو شبانه آه از جگـرحضرت زهـرا بـُرون شد پـیـچـید از این غم به کرانها و کرانه از شعـلۀ آن آه گـرفت شعـلـه وجـودم کـرده به دلـم داغ جگـرسوز تو خانه مسمــوم شـدی از سـتـم حـاکـم دجـال زین غم به رخم گشته سرشگم روانه
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
سامرا در هـالـه‌ای از مـاتم است وَز جدایی نالـد و غَرق غم است شـمع عـمر هـادیِ امَّت خـمـوش این خموشی درد او را مَرهم است
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام هادی علیه‌السلام قبل از شهادت
دلتـنـگـم و غـصـه‌های دیگـر دارم در سـیـنۀ خود غـمـی مـکرّر دارم هـر بـار که آمــدم ز جـا بـرخـیـزم دیـدم کـه نـمـی‌شــود قــدم بــردارم من مـنـتـظرم که میـهـمـانـم بـرسـد در حـجـره‌ام و هــوای مــادر دارم از زخـم زبان این جـمـاعت بر دل زخمی‌ست که تا لحظۀ محشر دارم لب تـشـنه‌ام و به یـاد لبهای کسی مـی‌مـیـرم و بـاز دیــده‌ای تـر دارم گودال من این حجره و زخم خنجر بغضی‌ست که در میان حنجر دارم رگ‌های بـریده‌اش به خاک افتاد و می‌گـفت میان خـیـمه خـواهر دارم رفتند و دوباره قتل و غارت کردند آنان که به خواهرش جسارت کردند
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
ضریحِ صحنِ دل ما به نامتان خورده صدای روضه همیشه به گوشِ جان خورده به لطفِ نم نمِ اشکـی خـرابم آبادیست به پای منبرتان هر دلی تکـان خورده
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
درد بسیار است امّا در جگر بسیارتر حال و روزش می‌شود لحظه به لحظه زارتر احتضارش، غربتش، دردش غم‌انگیز است، آه لیک بر پای پسر جان دادنش غمبارتر بر زمین پا می‌کشد، رنگش به زردی می‌زند چاره وقتی نیست می‌پیچد بخود ناچارتر هر چه نسل فاطمه دنـباله پـیدا می‌کـند بیشتر از پیشتر هِی می‌شود بی‌یـارتر قدر او را بارها می‌خواست آری بشکند دشمن این سوره خود، هربار می‌شد خارتر از گریبان می‌کشیدش تا که تحقیرش کند کـربـلا در سامـرا شد قـابل تکـرار تر آه، تا بردند در بزم شرابش گریه کرد یاد خشکیده لب و چوبی که بود انگار، تر!
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
هـادیِ ما که لـبـش بـوی هـدایت می‌دهد هر دَمش در جامعه طعمِ زیارت می‌دهد هـادیِ ما هر سلامِ عـشقِ او در جامـعه عاشقان را همچنان درسِ ولایت می‌دهد زائـرانش خـوب می‌دانـنـد که دامـانِ او هر که آید بر تـوسّل زود حاجت می‌دهد نور هست و آسمانش جلوه‌ای جز نور نیست گر چه صحنِ با صفایش بوی غربت می‌دهد کاش دشمن هم به اعجازش کمی اقرار داشت اینکه هر تارِ عبـایش اذنِ جـنّت می‌دهد می‌رود نخلِ ولا با زهرِ کین امّا ز عشق عـالـمی را مـژدۀ شـورِ شهـادت می‌دهد نورِ او در چهرۀ عالم نخواهد شد خموش داغِ تلخش سینه را گر چه ملالت می‌دهد این مصیبت قلبِ جدّش را مکدر کرده است بشکند دستی چنـین مـزدِ رسالت می‌دهد شالِ غم بر سر کن و بر پا نما شورِ عزا قطره اشکِ روضه‌اش اجرِ شفاعت می‌دهد سامـرا یـاد آورِ کـربـبـلای غـربت است هر کجای شهرِ او بوی مصیبت می‌دهد سوختی از زهرِ کین رأست ولی بر نی نرفت این فقط ما را کمی صبر و صلابت می‌دهد تل و گـودال و رقیه چـشم سوی علـقـمه اشکِ چشمانش عمو را چه خجالت می‌دهد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
نـور حـیّ کـبـریـایـی یا عـلی‌بن جواد تو ز نسل مصطـفـایی یا علی‌بن جواد روشنی‌بخش تمام عـالـم هـسـتی تویی زینت عـرش عـلایی یا عـلی‌بن جواد آسمان دین حق را ای گـل زهـرا نـما تو مـه بُـرج هُـدایـی یا عـلـی‌بن جـواد نـاخـدای کـشـتـی بحـر ولای مرتضی لـنگـر عـرش خـدایـی یا علی‌بن جواد دهـمـین روشـنـگـر دین خـداوند ودود معنی صدق و صفایی یا علی‌بن جواد در تمام طول عمر خویش ای خورشید دین مـحـو ذات کـبـریـایی یا عـلی‌بن جواد تو سراپای وجودت چشمه‌سار رحمت است در کرم چون مرتضایی یا علی‌بن جواد هم بشیری هم نظیری در کرامت بی‌نظیر پـیـشـوا و رهـنـمـایی یا عـلی‌بن جواد بر تمام شیعیان مرتضی تا روز حشر تو امـام و مـقـتـدایـی یا عـلـی‌بن جواد در کـتـاب خالـق یکـتای هستی، معنی نور و قـدر و هل اتایی یا علی‌بن جواد در تمام زندگی از لطف خـاص کبریا نـوح طـوفـان بـلایـی یا عـلی‌بن جواد همچو جدّت مصطفی و مرتضی و فاطمه شـافـع روز جـزایـی یا عـلـی‌بن جواد من چه گویم در مدیح گلبن زهرا که تو فـوق هر مدح و ثنایی یا علی‌بن جواد بس کریمی در کرامت تو قیامت می‌کنی منشاء جود و سخـایی یا علی‌بن جواد هر گره در کار را با اذن خلاّق مبین تو فقط مشکـل‌گـشایی یا علی‌بن جواد مرقـد پـاکـت بود جـنّت برای اهل دل زیب شهـر سـامـرایی یا علی‌بن جواد سائلانت را مرانی هرگز از درگاه خود دستـگـیـر هـر گـدایی یا عـلی‌بن جواد ای امـیـد عـالـم هـسـتی پـنـاه شیـعـیان چون خدا در قلب مایی یا علی‌بن جواد امشب ای نور خدای مهربان از راه مهر جمع ما را کن دعـایی یا علی‌بن جواد بر من مسکینِ زار و خسته و بیمار عشق داده مـهـر تـو بهـایـی یا عـلی‌بن جواد همچنان جدّغریب خود حسین بن علی با غـم و درد آشـنـایی یا علی‌بن جواد در شب جانسـوز داغ تو به یاد سامرا این دلم گـشـته هـوایی یا علی‌بن جواد از مـدیـنـه آمدی در سامـرا اما ز کین تـو گـرفـتـار بـلایـی یـا عـلـی‌بن جواد دیـده ای از دشمنان بی‌حـیای اهل بیت صحنه‌های غم فـزایی یا علی‌بن جواد آن دمی که وارد بـزم شرابت کرده‌اند یـاد شـاه سـر جـدایـی یا عـلی‌بن جواد یاد چوب خیزران و یاد رأس پُر ز خون یاد آن تـشـت طـلایـی یا علی‌بن جواد داشتی در بزم دشمن ز آن همه جور و جفا گـریـه‌های بی‌صـدایی یا علی‌بن جواد در مـیـان دشـمـنـان دیـن و آئـیـن خدا کـشتـۀ زهـر جـفـایـی یا عـلی‌بن جواد معتمد از کـیـنه داده بر شما زهر ستم تو شـهـیـد اشـقـیـایـی یا عـلی‌بن جواد ذکر لبهای تودر آن لحظۀ جانسوز بود یا حـسن بابـا کـجایی؟ یا علی‌بن جواد عسکری دارد کـنار پیکـر بی‌جـان تو نـالـۀ واغـربـتـایـی یـا عـلـی‌بـن جـواد در ره دین پیمبر ای گل گـلزار عشق جان تو گـشـته فـدایی یا عـلی‌بن جواد در غم داغ جگـر سوز شما در سامره شد به پا بـزم عـزایی یا عـلی‌بن جواد سوزم و گریم به یاد تو که در روز جزا تو امید این (رضایی) یا علی‌بن جواد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
کـشـانـدم به بـزم مـحـبت خـدا را طـلـب کـرده‌ام بــادۀ ســامــرا را بـنـا شد سـبـوی زیـارت بـنـوشـم چشیدم دو جـرعه شـراب دعا را کنار ضریحی که زهـرا نشـسـتـه سحـر نـذر کـردم حـدیث کـسا را نشـسـتم پس از جامعه زیر گـنـبد جـماعـت بـخـوانـم نـمـاز عشا را رسیدم به اینجا ولی دست من نیست خود آورده این جمع حاجت‌روا را فـدای کـریـمی که در اوج عـزّت خـریـده است نـاز و ادای گـدا را نـدیـده ز عـشـاق خـود جـز اذیت ولی زائرش دیده جـود و عطا را مسـلـمان و غـیـر مسـلـمان ندارد عوض کرده عشقش، دو دنیای ما را بـپـیـچـیـد بـین حـرم نـسـخـه‌ام را گـرفـتـم ز دست طـبـیـبـم شـفا را کسی که دلت مست طوس است بنگر؛ از ایوان سلـطـانش ابن الرضا را فـدای امـامـی که در سـامـرایـش کـشـیـده به شـانـه غــم کـربـلا را اسـیـری کـشـیده ولی تشـنـگی نه نــدیـده بـه روی لـبـش ردّ پــا را کسی وقت تشـیـیع جـسمش ندیده تـنـی پـاره پـاره‌تـر از بـوریـا را خـرابه نـشـین بود و تبـعـیدی اما نخـورده دگر غـصـۀ عـمـه‌ها را گرسنه نخـوابـیـده اهل و عـیـالش نشد بالش دخـتـرش سـنـگ خارا سری را رقیه بغل کرد و بوسـید سری سنگ خورده، پُر از ربنّا را
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام هادی علیه‌السلام
راهـم بـده راهی عـرش اعـظمت باشم در من بِدَم، خوب است مدیون دمت باشم از کل قرآن فیض "کلب باسط" کافیست تـا راه را پـیــدا کـنـم تـا آدمـت بــاشـم بد را بخر با خـوب‌ها! بد نیز دل دارد شاید که من هم بین جنس درهمت باشم هـرچـنـد خـیـلـی‌هـا نـمـی‌آیـنـد سـامـرا کاری بکن من جـزو زوّار کـمت باشم از شیرهای برکه این را خوب فهـمیدم بایـد هـمیـشه خـاکـسار مـقـدمت بـاشـم آمـوزگـار جـامـعـه دسـتـم به دامـانت! اذنـی بـده تـا سـوگـوار مـاتـمـت بـاشـم ای مـنـتـهـای حـلـم ای رکـن بــلاد مـا یا حـضرت هـادی سلام الله عـلیک آقا در پـادگـانـی غـصـه تـبـعـیـد را داری انـدازه یـک عــمــر درد بـی‌دوا داری سربازها خـیلی به تو بی‌حرمتی کردند قدی خم و چشمی تر از آن طعنه‌ها داری وقتی به تو ظرف شرابی را تعارف کرد معـلـوم شد که دشـمنـانی بی‌حـیا داری خـیلی به یاد عـمه زینب سوخـتی آنجا خیلی به دل زخم عمیق از کربلا داری شکرخدا چـشمی به نامـوست نیوفـتاده شکر خـدا اهل و عـیالی در خـفا داری شکر خدا غارت نمی‌شد پیکرت هرگز عـمامه داری پیـرهن داری عـبا داری نه هیچ کس نیزه به پهـلویت فرو کرده نه بـا تن زخـمـی تـه گـودال جـا داری نه بی کفن ماندی نه عریان بین صحرایی نه کـار با کهـنه حـصیر روسـتا داری ای مـنـتـهـای حـلـم ای رکـن بــلاد مـا یا حـضرت هـادی سلام الله عـلیک آقا
: امتیاز
|